Cykl cyfrowych obrazów fotograficznych "Merkury i Krew Rh-" jest transhumanistyczną eksploracją tożsamości człowieka jako hybrydy biologiczno-technologicznej, osadzoną w dynamicznej fuzji mitu i współczesności. Krew, symbolizująca biologiczną witalność i emergentną świadomość, splata się z rtęcią – w tym mityczną "czerwoną rtęcią" – która reprezentuje technologiczne transformacje, alchemiczną ambiwalencję i nieuchwytność cyfrowej iluzji, odzwierciedlając napięcie między życiem a jego syntetyczną imitacją.
Pentarosa to interdyscyplinarny duet artystyczno-badawczy, założony przez moRgan (Barbarę Konopkę) (multimedia, skrzypce, altówka, fortepian, wokal, wizualizacje) i Weronikę Kami (veriKami) (inżynieria architektoniczna spektaklu, VJ, technologia i programowanie). Pentarosa działa w ramach sztuki postmedialnej, hybrydowej łącząc muzykę komponowaną na żywo ze sztukami wizualnymi i programowaniem. Integruje badania nad akustyką i mechaniką kwantową.
„Trans-substancjacja 2.0: biała kobieta forkuje się na czarnego mężczyznę”. Fotografia barwna naświetlana laserowo pod pleksi na dibondzie 125x170 cm wielkoformatowy fotograficzny obraz kompozytowy, manipulowany komputerowo. moRgan B. K. całkowicie transformuje własne ciało w ciało czarnego mężczyzny. Na drodze analogowej (pokrycie ciała brązową farbą charakteryzatorską) i cyfrowej (manualne modelowanie ciała i wszelkie modyfikacje w photoshopie). Nie jest to drag, kostium ani zawłaszczenie – to akt trans-substancjacji 2.0. W medium
cyfrowym artystka forkuje własne źródło tożsamości (jak repozytorium kodu) i tworzy nową, równoprawną wersję: czarną, męską, autonomiczną. Czerwone tło z gwiazdą betlejemską działa jak macica-ekran: symbolizuje narodziny nowego podmiotu postludzkiego – cyfrowo zrodzonego, trans-rasowego i trans-płciowego.
„NeurXXtasis” – wielkoformatowy obraz kompozytowy (250 × 250 cm, 60 warstw) wykonany techniką fotografii laserowej na papierze metalicznym pod pleksi powstał w latach 2006–2007 jako reinterpretacja „Grupy Laokoona”, w której węże zastąpiono elektrycznymi strumieniami – symbolem przepływu danych. Trzy nagie ciała – złączone elektrycznością – już nie walczą z losem, lecz negocjują tożsamość w postludzkiej sieci „XX” w tytule to jednocześnie żeńskie chromosomy i binarny kod: świadoma afirmacja kobiecego źródła technologii (Sadie Plant,
Zeroes + Ones). Centralna postać w tranzycji, z cyfrowo zapożyczoną waginą innej kobiety, otwiera ciało na zasadach open-source. Czarna figura, przemieniona w męską sylwetkę „innego”, wykonuje gest radykalnej empatii poprzez transsubstancjację.
Tytuł Neurenika jest wyraźną, choć subtelną grą językową i konceptualną, która rezonuje na wielu poziomach z tytułem Guernica Pabla Picassa. To podobieństwo nie jest wyłącznie brzmieniowe – niesie ze sobą szereg głębszych, intertekstualnych i semantycznych odniesień, które mogą być odczytane jako świadoma strategia artystyczna.
«malavida» to afirmacja cyberfeministycznej wspólnoty (moRgan&veriKami aka Pentarosa °// Cymatics & Cinematics Ensemble), która celebruje wielowymiarowość tożsamości w erze transhumanizmu. Poprzez tę perspektywę, moRgan B. Konopka bada emergentną świadomość jako sieć relacji między człowiekiem, technologią i naturą.
Cykl cyfrowych obrazów fotograficznych "Merkury i Krew Rh-" jest transhumanistyczną eksploracją tożsamości człowieka jako hybrydy biologiczno-technologicznej, osadzoną w dynamicznej fuzji mitu i współczesności. Krew, symbolizująca biologiczną witalność i emergentną świadomość, splata się z rtęcią – w tym mityczną "czerwoną rtęcią" – która reprezentuje technologiczne transformacje, alchemiczną ambiwalencję i nieuchwytność cyfrowej iluzji, odzwierciedlając napięcie między życiem a jego syntetyczną imitacją.
Pentarosa to interdyscyplinarny duet artystyczno-badawczy, założony przez moRgan (Barbarę Konopkę) (multimedia, skrzypce, altówka, fortepian, wokal, wizualizacje) i Weronikę Kami (veriKami) (inżynieria architektoniczna spektaklu, VJ, technologia i programowanie). Pentarosa działa w ramach sztuki postmedialnej, hybrydowej łącząc muzykę komponowaną na żywo ze sztukami wizualnymi i programowaniem. Integruje badania nad akustyką i mechaniką kwantową.
„Trans-substancjacja 2.0: biała kobieta forkuje się na czarnego mężczyznę”. Fotografia barwna naświetlana laserowo pod pleksi na dibondzie 125x170 cm wielkoformatowy fotograficzny obraz kompozytowy, manipulowany komputerowo. moRgan B. K. całkowicie transformuje własne ciało w ciało czarnego mężczyzny. Na drodze analogowej (pokrycie ciała brązową farbą charakteryzatorską) i cyfrowej (manualne modelowanie ciała i wszelkie modyfikacje w photoshopie). Nie jest to drag, kostium ani zawłaszczenie – to akt trans-substancjacji 2.0. W medium
cyfrowym artystka forkuje własne źródło tożsamości (jak repozytorium kodu) i tworzy nową, równoprawną wersję: czarną, męską, autonomiczną. Czerwone tło z gwiazdą betlejemską działa jak macica-ekran: symbolizuje narodziny nowego podmiotu postludzkiego – cyfrowo zrodzonego, trans-rasowego i trans-płciowego.
„NeurXXtasis” – wielkoformatowy obraz kompozytowy (250 × 250 cm, 60 warstw) wykonany techniką fotografii laserowej na papierze metalicznym pod pleksi powstał w latach 2006–2007 jako reinterpretacja „Grupy Laokoona”, w której węże zastąpiono elektrycznymi strumieniami – symbolem przepływu danych. Trzy nagie ciała – złączone elektrycznością – już nie walczą z losem, lecz negocjują tożsamość w postludzkiej sieci „XX” w tytule to jednocześnie żeńskie chromosomy i binarny kod: świadoma afirmacja kobiecego źródła technologii (Sadie Plant,
Zeroes + Ones). Centralna postać w tranzycji, z cyfrowo zapożyczoną waginą innej kobiety, otwiera ciało na zasadach open-source. Czarna figura, przemieniona w męską sylwetkę „innego”, wykonuje gest radykalnej empatii poprzez transsubstancjację.
Tytuł Neurenika jest wyraźną, choć subtelną grą językową i konceptualną, która rezonuje na wielu poziomach z tytułem Guernica Pabla Picassa. To podobieństwo nie jest wyłącznie brzmieniowe – niesie ze sobą szereg głębszych, intertekstualnych i semantycznych odniesień, które mogą być odczytane jako świadoma strategia artystyczna.
«malavida» to afirmacja cyberfeministycznej wspólnoty (moRgan&veriKami aka Pentarosa °// Cymatics & Cinematics Ensemble), która celebruje wielowymiarowość tożsamości w erze transhumanizmu. Poprzez tę perspektywę, moRgan B. Konopka bada emergentną świadomość jako sieć relacji między człowiekiem, technologią i naturą.