« malavida: moRgan & veriKami »

«malavida» to afirmacja cyberfeministycznej wspólnoty (moRgan&veriKami aka Pentarosa °// Cymatics & Cinematics Ensemble), która celebruje wielowymiarowość tożsamości w erze transhumanizmu. Poprzez tę perspektywę, moRgan B. Konopka bada emergentną świadomość jako sieć relacji między człowiekiem, technologią i naturą.

Siedem obrazów – od rytualnych (Dziękujemy…) po queerowo-humorystyczne (Twój fallus…) – zaprasza do refleksji nad bioetyką, transcendencją i nowymi formami wspólnoty w świecie, gdzie płeć, ciało i świadomość są płynne, a szczęście staje się radykalnym aktem oporu.

Cykl Malavida składa się z siedmiu wielkoformatowych, kompozytowych obrazów fotograficznych, 170x125 cm, i 125x170 cm 2006/7 wyprodukowanych finalnie jako fotografia naświetlana laserowo pod plexi na dibondzie. Obrazy skomponowane z kilkudziesięciu warstw modyfikowanych elementów fotografii i cyfrowych struktur malarskich i graficznych.

moRgan Barbara Konopka, absolwentka Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi, altowiolistka i pionierka cyberfeminizmu w polskiej sztuce, od 4 dekad bada perypetie tożsamości współczesnego człowieka w kontekście rewolucji technologicznej i schyłku antropocenu.

Z ponad 150 wystawami, performansami i festiwalami sztuki mediów w Europie, a także muzyką skomponowaną do filmów o sztuce, jej twórczość obejmuje koncerty-performanse, video-arty, instalacje interaktywne, wielkoformatowe fotogramy cyfrowe oraz prace powstające z użyciem zaawansowanych algorytmów – od morfingowych animacji po obiekty hybrydowe zawierające druk 3D.

Centralnym tematem moRgan jest fenomen emergencji, szczególnej właściwości świadomości ludzkiej wynikające z zanurzenia w środowisku elektronicznym, z dynamicznych interakcji, takich jak te między ludzkim umysłem a algorytmami AI.

Istotną częścią jej aktywności jest Pentarosa Ensamble, płaszczyzna dla natchnionej współpracy multimedialnej z wszechstronnie utalentowaną programistką Weroniką Kami.

Sekwencje chromosomów (XX, XY, XO, XXY, XYY) odrzucają biologiczny determinizm, wskazując na edytowalność życia. Altówka reprezentują tradycyjną ekspresję, rakieta – dynamikę i gotowość do współdziałania. Pięcioramienne gwiazdy na bluzkach łączą ezoteryczną harmonię pięciu przemian (Wu Xing) z transformacją tożsamości. Napisy: „Kariotyp”, „Kobieta”, „Mężczyzna” dekonstruuje płeć jako konstrukt.

Butelka „Platon” odsyła do filozofii i negocjacji człowieczeństwa. Cygara, tradycyjnie męskie, w rękach transkobiety dekonstruują płeć. Akt fotografowania to performatywne medium kształtowania narracji. Organiczne szuwary w cyfrowym tle łączą naturę z technologią, symbolizując hybrydową świadomość. Implicytne gwiazdy w tle sugerują kosmiczną harmonię.

Pieczara: Jako organiczna przestrzeń transformacji odwołuje się do mitów inicjacji i kobiecości, ale w połączeniu z technologią staje się symbolem narodzin postludzkiej tożsamości. Chip reprezentuje augmentację i integrację z maszyną. Pieczara symbolizuje kobiecość i narodziny nowej tożsamości.

Skany mózgu i rentgeny symbolizują przeprojektowanie umysłu i wskazują na medyczną ingerencję w świadomość. Sukienka z kreskówką ironizuje popkulturę, a laptop, na który pracuje Amelia (programistka) wskazuje na obecność cyfrowego świata i abstrakcyjnych rejestrów umysłu. Tytuł ironicznie dekonstruuje fallogocentryzm, proponując czułe wsparcie i opiekę. Twórcza więź postaci podkreśla ponadgenderową wspólnotę.

Czerwony asfalt to rytualny chodnik przejścia i uznania tożsamości. Hormony reprezentują medyczną autonomię. Pizza kontrastuje codzienność z egzystencjalną zmianą. Klęczący gest łączy duchowość z technologią. Implicytne gwiazdy w organicznym tle wskazują na kosmiczną harmonię.

Futrzane ogony symbolizują animalistyczną autentyczność i postludzką hybrydowość. Klisza to emocjonalne archiwum i technologiczne przedłużenie pamięci. Czerwone wydmy przywołują krew i erotykę, a korzenne żyły – ukorzenienie w emocjach. Tytuł Murakamiego celebruje szczęście jako opór wobec patriarchatu.

Tło z cyfrowych „wrót danych”, dekonstruuje binarność płci w akcie przyjaźni. Silikonowy penis i kryształowe jajko z helisą symbolizują płynność płci, genetyczne determinanty i życie jako negocjację. Cyfrowe dane redukują intymność do cyfr, prowokując bioetyczne pytania. Pięcioramienne gwiazdy na torsach łączą wschodnią ezoterykę Wu Xing, harmonię pięciu przemian, wskazując na transformację. Gest wspólnego trzymania fallusa celebruje równość i dialog. Tytuł obrazu „Twój fallus – mój przyjaciel” działa jak semantyczny detonator – ładunek, który dekonstruuje tradycyjny porządek seksualno-kulturowy i otwiera go na radykalnie nowe rozumienie ciała, relacji i tożsamości.